www.sizedebiyat.com SiZedebiyat Edebiyat Enstit�s�
ANI �ekmecesi
Telif hakk� sahibi: Alp ARPAD
D�rt de�erli insana; s�n�f arkada�lar�m Nilg�n, M�nire, Ahmet G�ksel ve Tanju' ya yeni y�l arma�an�md�r
SON TA�
Ayr�lal� tam on be� y�l olmu�tu. On be� y�l�n orta ya�lardaki anlam�n� �ok daha sonra anlayacakt�m ama ilkokulun son s�n�flar�ndaki bir �ocuk i�in yeni bir d�nya olu�mas� anlam�na geldi�ini biliyordum. �yle ki bir d�nya ki �ok karmakar���k, karma��k ama bir o kadar da basit! ��te o karma�al�kla basitlik aras�nda gidip gelirken karmakar���k oldu�umda hemen limana s���n�p f�rt�nay� atlatman�n en ak�lc� yol oldu�unu da deneyerek ��renmi�tim herh�lde? Liman�n ta�lar� bana g�re d�nyan�n en se�kin, en sa�lam temel ta�lar�yd�: Anam, babam ve �lkokulanam... �ylesine sa�lamd� ki onlar�n e�itim ve ��retileri; yeri geldi�inde �ans�zl��a bile meydan okuyabiliyorlard�. �yi arkada�lar�m�n ve iyi �evremin de tam burada hakk�n� vermeliyim... S���n�rd�m limana i�te �ylesine! S���n�r ve beklerdim; emin sularda, ninni be�i�inin geli� gidi�teki s�� dalgalanmalar�nda... Ortal�k s�tliman oldu�unda yeniden denizlere a��l�rd�m. Biraz daha ustala�m�� bir denizci olarak... Bir g�n tecr�belerimde olmayan �ok a��r bir f�rt�nayla kar��la�m��t�m. Limana s���nmaktan biraz daha fazlas� gerekti galiba. �evredeki parke ta�lar�nda dola�t�m bir s�re. Bir t�rl� dinginle�emiyordum. Anlad�m ki bu kez beni �a��ran bilinmedik denizlerdi. Yola ��kmaya karar verdi�imde temel ta�lar�mdan ikisi zaten izinlerini vermi�, nemli g�zlerle arkamdan el sall�yorlard�. Gitmeden �nce zaman, yer, uzakl�k kavramlar�n� unutmu� olarak Son Ta�' a do�ru seyretti�imi fark ettim. �zlemi�tim; elini �p�p hay�r duas�n� almak istiyordum. Ya��n�z b�y�d�k�e �l��ler k���l�r. Eskiden bulvar gelen �imdi cadde, cadde gelen �imdi sokakt�r. Eski g�kdelen, �imdi sadece s�radan bir apartmand�r. Nedense Fatih, �ar�amba' daki Yavuz Sultan Selim �lkokulu' nun aradan ge�en y�llara kar��n �l��s� de�i�memi�ti! Yine kocaman, yine anlaml�, yine sayg�nd�. Bah�ede, bir zamanki benlerin aras�ndan, onlar�n sevin�li z�plamalar�ndan hayat bulup rahats�z etmemeye �al��arak ge�ip b�y�k bir heyecanla eski merdivenlerimi t�rmand�m. �st kattaki idareci odas�na gitmek �zere birinci kattan sa�a sapt�m. O s�ra teneff�s�n bitti�ini bildiren zil �ald�. Bir zamanki benler, benim bu benzetmemi bo�a ��kartmayacak �ekilde ��mar�k ��mar�k s�n�flar�na girdiler. Y�r�y�nce arkas�ndan toz bulutlar� kalk�p inen Mutlu Red Kit k�vam�na girmi� oldu�um h�lde, M�d�r Beyin kap�s�n� �ald�m. B�y�k bir nezaketle beni i�eriye davet etti. Ne istedi�imi ��renince co�kuyla aya�a kalkt�. " Odadan d��ar� ��kt���n�zda sa�dan ikinci kap� " diyerek adresi netle�tirdi. Bu ayn� zamanda, " Siz dersin bitmesini beklemeyin! Benden izni ald�n�z; �imdi gidip ��retmeninizi g�rebilirsiniz " demekti. Demek, ayn� okuldayd�. Bu kadar yak�n oldu�unu, bu kadar �abuk bulaca��m� sanm�yordum! O sevin�le, bana on be� ya� daha yak�n M�d�r Beyin neredeyse elini �pecektim. Gerekli te�ekk�rlerimi ve sayg�lar�m� belirttikten sonra iznini istedim ve sa�dan ikinci kap�ya gitmek i�in odadan ��kt�m. M�d�r Beyin kap�s�n�, girerken kapatt���mdan �ok daha fazla bir sessizlikte kapatmaya �zen g�sterdim. Zira s�n�flar k�sa bir s�redir dersteydi. Sa�dan ikinci kap� sanki iki mahalle �tedeydi. Ne yapabilirdim? H�zla d���nmeye ba�lad�m. Kap�y� �alacakt�m. �n�allah ve in�allah tan�makta g��l�k �ekmeyece�im ��retmenimin b�t�n s�n�f �n�nde elini �p�p �z�r dileyecek, M�d�r Beyin iznini belirtecek, koridordaki �� be� dakikal�k g�r��meden sonra tekrar elini �p�p yurt d���na, �ngiltere' ye yapaca��m yolculu�a ba�layacakt�m... Sa�dan ikinci kap� iki ad�m �tedeydi. Sessiz koridorda, o kap�n�n �n�nde bir han�mefendi duruyordu. Yorgun ama asla ya�lanmayacak; Tanr�' n�n �zenerek, �l�erek �evirdi�i �ok zarif bir yay� and�ran �enesinden ba�layan, �a�da�, d���nen, e�iten, ��reten, koruyan; kararl�, keskin, m�cadeleci; elmac�k kemi�inin yukar�ya kadar kadar g�t�r�p g�zlerine noktalatt��� �izgileriyle; ba��ms�zl�k imle�i ka�lar�, bayrak gibi dalgalanan koyu renkli sa�lar�, a��k ve ayd�nl�k aln�yla; ahl�k ve erdem duru�unun ilk g�nk� dikli�iyle; onun de�i�meyen sevecenli�iyle, bana bak�yordu. Y�z�nde mutlunun mutlusu bir g�l�mseme vard�; tan�mamaktan korktu�um han�mefendinin! O zaman iyice anlad�m ki derin iz b�rakan de�erleri hat�rlamak i�in, olabilirse, �nce unutmak gerekti! � Ho� geldin Alp! Seni bekledim. Derse ba�lamad�m! � Sa� olun ��retmenim. Verin, elinizi �peyim... Olmas� gerekenden daha fazla bir sessizlik i�indeki s�n�f dikkatimi �ekti birden. En az seksen adet, p�r�l p�r�l, zeki, tertemiz, g�nahs�z, heyecan dolu, cam misket g�z, p�r dikkat bana bak�yordu. Onlar�n da y�z�nde, ��retmenimiz M�zeyyen G�NAYDIN' �n y�z�ndeki ayn� mutlunun mutlusu bir g�l�mseme vard�. Sessizli�i, yutkuna yutkuna ben bozdum: � Sizi g�rmeye geldim. Elinizi �pmeye geldim. Sizi �ok �zledim ��retmenim... � Biliyorum Alp! Dersimi bitirmemi beklersin de�il mi o�lum? Yakla��k k�rk dakika var? � Tabii ��retmenim. Verin elinizi bir daha �peyim. �yi dersler... S�n�fa, ak�ll�, zeki, g�l�mseyen boncuklara t�m sevecenli�imle el sallad�m...
K�rk dakikay� harcamak �zere �evredeki en yak�n �ayc�ya gittim. Maalesef o g�nlerde i�iyordum; bir sigara yakt�m. Tam k�vam�nda demlenmi� �ay�mdan bir yudum ald�m. F�rt�nalar, dalgalanmalar, durulmalar... Birden saate bakt�m. Trenin Sirkeci' den kalkmas�na otuz dakika kalm��t�. Ben �ar�amba' dayd�m. O y�llarda hen�z cep telefonu yoktu. Ho�, �ay ocaklar�nda da normal telefon bile yoktu! Okul... ��retmenim... A��klama... Koca Bavul... Tren... Son bir �aresizlikle ocak��ya d�nd�m: � Yavuz Selim �lkokulu' nun telefonunu biliyor musunuz? � Ne okulu? Ne telefonu? � Yok bir �ey! Borcum ne kadar? �ok acelem var!
Taksi, M�nchen ���i Treni' ne iki �� dakika kala yeti�tirdi. Almanya ve Paris aktarmal�, ���nc� Londra seferime b�yle ��kt�m. Yolculu�umun ilk g�nlerinde hep dua ettim: ��retmenim in�allah yanl�� anlamam��t�r diye. Yolculu�umun ilk g�nlerinde hep �unu d���nd�m: Koridordan bir anda ge�enin Alp oldu�unu anlay�p kendisine gelece�ini sezen ��retmenim, Alp' in ge�erli bir nedenle ortadan yok oldu�unu da sezerdi. Onu �zleyip ona ihtiyac�m oldu�unu bilen ��retmenim, eminim ki bunu da anlard�. Buna g�vendim hep; d���nd���me inand�m hep. Bunca y�l b�yle avuttum kendimi... �yi ki �pm���m elinizi bir kez daha ��retmenim... |
M�zeyyen G�nayd�n Han�mefendi' nin an�s�na sayg�yla...
( 01.06.1920 - 08.08.2011 )
L�tfen Ba�lant�' ya T�klay�n�z
:
Alp ARPAD,
29.12.2007, 23:15,
Ankara