Ayn� ak�am... Eve d�nd�k. O�lum ilk defa iki g�n yaln�z kald� evde. En son, giderken y�kay�p f�r�n�n �zerinde bir tepsi i�inde b�rakt���m maydanozlar sonbahar yapraklar� gibi kurumu�lar. ��inde yemek �s�t�l�rken �zerinden al�nmad���ndan. G�ne�te b�rak�lm�� gibi kurumu�lar hem de. Aynen annemin k�� i�in kuruttu�u  maydanozlar gibi diye d���n�p bir an saklamay� planlad�m. Sonra komik geldi bu d���ncem. Eskiden bah�eden toplanan bir �ok �ey kurutulurdu k���n yenmek �zere.

�imdi bah�esiz, topraks�z, a�a�s�z ya�ant�m�zda, �ocukken �nemsemedi�imiz bu ot bile de�erli oluverdi g�z�mde.

�nsano�lu ne zamandan bu yana kurutur yiyeceklerini acaba? Asl�nda ne b�y�k bir korkuydu belki de, " �lkel insan! " i�in k�� ko�ullar�... Muhtemelen k���n ortas�nda, yaz�n olgunla��p, kendi kendine topra�a d���p kurumu� olan meyveleri bulmu� olmal�lar diye ge�irdim i�imden. Mevsimlerin ard� ard�na gelirli�inden yola ��k�p kendileri bu i�i kotarmay� ne zaman ak�l ettiler acaba?

Saklanmal� bir �ekilde, yaz�n bereketi ve yenirken hat�rlanmal� onun daldaki taze hali, kokusu, koku daha bask�n her �eyden. Lezzet, renk, �ekil de�i�se de o hep bask�n kalabiliyor.             

Hat�ra da kurutulma de�il mi? diye d���nd�m sonra. Canl�l��� al�nm��,suyu kalmam��, ama kuru �ekil, bize ne �ok an�lar sunar.  Kuru �i�ek, kuru meyve, fotograf, yaz�, resim, ma�ara resmi - bir bizonun yenmeden �nce resminin ma�ara duvar�na �izilmesi - son y�llarda da moda olan evcil hayvanlar�n i�inin doldurularak saklanmas�.

Hat�ra = yeniden hayat vermek i�in konserve etme, unutmamak i�in!

Peki neler unutulmaz, iyi ve k�t� bask�n olanlar m�?

�yilerin izini hi� b�rakm�yor sahip ��k�yoruz. Belki kurutarak,resimleyerek v.b.

K�t�lerin izini ise hi� kurutmay�z. Unutmak isteriz yani.

Ke�ke iyi k�t� yerine,do�ru yanl�� diye kay�t yapan bir s��rama olsa beynimizde de duygular� da ayarlasa yan�nda... Yine de beynimiz do�al eleme ile insanl�k tarihine iyileri kodluyorsa e�er, umutlanmak i�in de ge�erli dayanaklar�m�z olsa gerek.

Yeniden, yeniden umutlanmak ve iyiye, do�ruya sar�larak ama k�rd���m olmadan, tekrar tekrar ke�federek ya�am� ilerlemek dile�iyle. Nas�l olsa arad�klar�m�z Tolstoy' un bir roman�ndaki " deve dikeni " �rne�i; �zerinden ezici bir demir tekerlek de ge�se b�t�n ilkelli�i ile ba��n� kald�r�p zamana direnecektir.