Denize bakan balkonumuzda oturuyorum. G�ky�z� a��k. D�rt yan�mda ku� c�v�lt�lar�. G�ne� hen�z do�uyor...

Kar�m, eski kar�m... Evi az �nce terk etti. Ondan elimde kalan bu...  

Balkonun demirlerine tutundum. G�ky�z�ne, denize bak�nd�m. Bu �ehre ilk geldi�im g�n� hat�rlad�m. Aynen b�yleydi deniz. Yosun kokuyordu iskele. �skelenin �n�nde bulu�acakt�k sevgilimle. 

Sonraki her bulu�mam�zda oldu�u gibi, hep ayn� �a�k�nl�k bendeki! Acaba, diyordum, ger�ekten bu muydu o? Beni bunca zamand�r bekleyen k�z m� bu? Bir yanl��l�k olmas�n sak�n!

Ancak ona sar�l�nca anl�yordum do�ru yerde oldu�umu. Her seferinde �ncekinden daha s�k� sar�lm��t�k birbirimize. Kimi kez �zerimizde kal�n montlar olurdu, kimi kez de incecik g�mlekler... Ama hep ayn� iki beden... 

Az �nce ��kt� gitti evden, hem de son kez... �zmir� deki evimizi bana b�rakm��, Ankara� dakini kendine alm��t�. Hemen hemen her �eyi b�l��t�k aram�zda. Bir tek �eyi payla�amad�k...

�lk bulu�tu�umuz g�n !...

Hani iskelenin �n�nde, denizin yosun kokusunu duydu�um... O g�n Ankara� ya d�nerken, yan�mda bir hat�ra olsun istemi�tim. Ayr�lmadan �nce, ondan k�sac�k bir ka� kelime istemi�tim. �u elimdeki y�rt�k ka��t par�as�...

��te burada; s�zleri belle�ime kaz�nm�� olsa da...

Yar�s�n� zorla kurtarabildi�im k�sac�k mektubum benim!...